Wujek marian 3

Trzecia odsłona „Wujka Mariana” różni się od poprzednich – to twarz drzewa, która nabiera ekspresji i niemal pogodnego wyrazu. Oczy wciąż szeroko otwarte, hipnotyczne, ale tym razem nie budzą jedynie melancholii – widać w nich iskrę życia, a nawet lekki uśmiech ukryty w korzenno-korowej fakturze ust. Całość emanuje energią, jakby pień ożył i przemówił.​

Artystycznie obraz jest najbardziej dynamiczny ze wszystkich wariantów. Zamiast statycznych linii ołówka pojawiają się rozbłyski koloru: żółcie, szarości, akcenty czerni i czerwieni. Twarz wydaje się pulsować światłem, a rozchodzące się promieniście gałęzie przywodzą na myśl płomienie lub aurę. To nie jest już tylko drzewo–pomnik, lecz drzewo–energia.​

Psychologicznie „Wujek Marian 3” może symbolizować moment przemiany – gdy ciężar korzeni i historii zostaje rozświetlony przez nową jakość. To archetyp przodka, który nie tylko strzeże pamięci, ale także daje błogosławieństwo i siłę. Jego twarz mówi: życie, nawet zakorzenione w bólu, może promieniować nadzieją i światłem.​

Ten portret pyta: Czy potrafisz spojrzeć na swoje korzenie nie tylko jak na ciężar – ale także jak na źródło energii i światła, które Cię prowadzi?