Pejzaż z niebieskim domem

Samotny dom powraca w tym cyklu obrazów. Na błękitno- żółtym obrazie towarzyszą mu trzy postacie. Perspektywa jest zakłócona, gdyż postacie symetrycznie rozłożone ​w przestrzeni – są tej samej wielkości. Wszystkie są jakby zatrzymane w półkroku i tylko jedna z nich, najdalsza, namalowana jest błękitem podobnym do barwy domu, nieba ​i ziemi. ​

Obecność postaci sprawia wrażenie ruchu, sekwencji oddalania się, jakbyśmy śledzili etapy pewnego procesu. Postać niebieska przechyla się na jedną stronę, przyjmując pozycję wahania i niepewności, jakby z niedowierzaniem przyglądała się z oddali postaciom pierwszego i drugiego planu. Dwie czerwone postaci, bliższe widzowi, sprawiają wrażenie bardziej zdecydowanych, zwłaszcza pierwszoplanowa stoi mocno na rozszerzonych nogach. Być może to opis relacji człowieka z jego przeszłością? Być może opowieść o odchodzeniu?