Pejzaż z czerwonym domem 2​

Motyw człowieka siedzącego na ławce na tle czerwonego budynku powraca w tym obrazie. Jednak budynek sprawia wrażenie, jakby za chwilę miał runąć. Postać ludzka zanika. Obraz odwołuje się do poetyki muralu, z którego odpada farba. Czerwone słońce koloruje niebo i spływa barwą na sylwetkę człowieka. Obraz jest niepokojący, tym bardziej, gdy przekonujemy się, że nie uległ zniszczeniu, ale został namalowany jako proces zanikania, zamazywania, odrapywania z farby. Jakby treść obrazu, w którym człowiek na tle budynku zanika, rozpuszczała się wraz z przestrzenią, w której postać utknęła na ławce. ​

Jakie emocje oddaje obraz? Co mówi do nas człowiek, którego jest coraz mniej? Dramatyczność chwili w życiu codziennym nie może być zatrzymana, a jednak farba i przestrzeń malarska ją utrwaliły na tak długo, jak obraz będzie istniał.