Martwa natura

Dzbanek i żonkile – z pozoru oczywista zabawa światłem i formą. Jednak, gdy zatrzymamy się na chwilę nad tą martwą naturą przychodzi nam na myśl styl cezennowski. To nie przypadek. Paul Cézanne to jeden z moich ulubionych malarzy. Cezzannowskie owoce na paterach, dzbanki ​i talerze wyglądają mięsiście, pozbawione tego charakterystycznego dla Holendrów, blasku i półcieni, wystudiowanego laserunku nadającego owocom realistyczny wygląd, są nad wyraz malarskie i rustykalne. ​

To właśnie malarskość, rewolucja w traktowaniu barwy, plamy koloru, sposobu oddania przestrzeni – fascynują mnie w dziełach Cézanne’a. Cézanne był o krok od kubizmu, od przedstawienia bryły z różnych perspektyw. A więc żonkile, dzbanek, cytryny i pomarańcz – jako różne formy i kształty – spotykają się ​
w jednej przestrzeni i tańczą ze światłem. Obraz mistrzowsko nawiązujący do stylu impresjonistycznego, który za chwilę zmieni się w ekspresjonizm.