Złoty Budda​

Twarze Buddy to seria obrazów, które w zamyśle tworzyły swego rodzaju ikonostas – ścianę obrazów. Podobnie jak w niektórych, buddyjskich świątyniach, ściana obrazów z medytującym Buddą długo stanowiło ekspozycję w moim atelier. Osiem ​
z nich, o mniejszym formacie (49,5 x 49,5 ) i dwa większe (70 x 100) rozdzielające dwa rzędy mniejszych po cztery z każdej strony – tworzyło ów ikonostas. Moim zamysłem było przedstawienie, środkami malarskimi, różnych obliczy medytującego Buddy i różnorakich doznań, jakie pojawiają się na twarzy dawnego księcia Siddharthy Gautamy z rodu Śakjów, który stał się Przebudzonym, czyli Buddą. W niektórych obrazach cyklu użyłem farb fluorescencyjnych, delikatnie świecących w nocy, co daje absolutnie magiczny efekt. ​

Złoty Budda​

Złoto do archetypowy symbol królewskiego majestatu i zasobności. Budda porzucił królewski dwór swego ojca, by przebyć drogę od ascety do mnicha i nauczyciela. Wreszcie stał się Buddą – Przebudzonym. Odnalazł drogę środka ani zanadto ascetyczną, ani też rozpasaną w przepychu. Namalowałem kolejny portret Buddy oparty na kontraście błękitu i złota. Rytualny czepiec ocieka złotem, spływają z niego łańcuszki i girlandy. Złoto otaczające twarz medytującego zmienia swoje znaczenie – królewskość oznacza tu majestat spokoju i wewnętrznej równowagi. Grube warstwy farby stworzyły fakturę, fizycznie przypominają drobinki złotego kruszcu i kunszt koralików. Twarz zatopiona ​w wewnętrznym świecie znika pod ciężarem czepca, który oznacza pełnię przebudzenia ​
i samoświadomości.