Niebieski Budda​

Twarze Buddy to seria obrazów, które w zamyśle tworzyły swego rodzaju ikonostas – ścianę obrazów. Podobnie jak w niektórych, buddyjskich świątyniach, ściana obrazów z medytującym Buddą długo stanowiło ekspozycję w moim atelier. Osiem ​
z nich, o mniejszym formacie (49,5 x 49,5 ) i dwa większe (70 x 100) rozdzielające dwa rzędy mniejszych po cztery z każdej strony – tworzyło ów ikonostas. Moim zamysłem było przedstawienie, środkami malarskimi, różnych obliczy medytującego Buddy i różnorakich doznań, jakie pojawiają się na twarzy dawnego księcia Siddharthy Gautamy z rodu Śakjów, który stał się Przebudzonym, czyli Buddą. W niektórych obrazach cyklu użyłem farb fluorescencyjnych, delikatnie świecących w nocy, co daje absolutnie magiczny efekt. ​

Niebieski Budda​

Światło pada centralnie na twarz medytującego. Dominują czerwienie ​
i błękity mocno skontrastowane z rozświetlonymi żółcieniami. Uwaga widza skierowana jest na lekki uśmiech i łagodność wyrazu twarzy. Rozświetlenie i jasność żółcieni dają efekt wewnętrznego światła, które emanuje ku widzowi od strony Buddy. Panuje zupełna harmonia. Nic jej nie może zakłócić, choć wokół pojawia się delikatny ruch. Loki rytualnej peruki otaczają twarz medytującego, wirując w powietrzu. Błękit opromienia przestrzeń. Obraz stanowił drugi, centralny element w buddyjskim ikonostasie w moim atelier.