Portret kobiety w kapeluszu

Postać, podobnie jak w całej serii portretów tego okresu, nawiązuje do sztuki bizantyńskiej. Pociągła twarz, wyraziste oczy, długa szyja i nos tworzą portret niezwykły. Kwieciste wzory sukni korespondują z wzorami tła i motywami kapelusza. Kobieta uśmiecha się do nas, lecz to raczej jej oczy, wnikliwe spojrzenie, sugerują uśmiech bardziej, niż filigranowe usta ​i szczupłe policzki. Spogląda na nas osoba tajemnicza, rzec można wyjątkowa. Jesteśmy jej ciekawi. Co skrywa to spojrzenie, co kryje tak ekspresyjna osoba? ​

​

Otóż to – choć porter jest statyczny, to przecież odczuwamy dynamizm postaci. Mamy wrażenie, że gdy odejdzie, pozostawi za sobą zapach egzotycznych perfum i szelest jedwabnej sukni. To postać, o której się myśli, kobieta, do której się tęskni. Jest reprezentantką przeszłości (gdy patrzy się na obraz, jak na portret damy z minionej epoki), a jednocześnie mamy wrażenie, że to kobieta na wskroś współczesna.