Pole maków o zmroku​

Pole maków obserwowane w różnych porach dnia przynosi różne wrażenia wizualne, zmienia się, drga, a barwa poranka nie przypomina barwy wieczora. Ta fascynacja, po raz pierwszy tak spójnie ​i konsekwentnie wyrażona przez Claude Moneta w jego cyklach katedr, stogów siana, nenufarów również jest mi bliska. Słońce jest nisko, zapada wieczór, to raczej pochmurny dzień. Kontrasty są wyostrzone. Łan maków, na tym stosunkowo małym obrazie, wydaje się przeogromny. Czerwień po trosze zmienia się w czerń, za chwilę zapadnie zmrok, barwy stopią się, a potem znikną.​