Pejzaż na motywach Kandinsky’ego​

W początkach XX wieku Wasilij Kandinsky malował ekspresjonistycznie ​i postulował porzucenie sztywnych form akademickiego malarstwa. Pomimo rewolucji impresjonistycznej, ekspresjonistycznej, kubistycznej i wreszcie rozwoju abstrakcjonizmu współczesna sztuka akademicka pozostaje często sztywna i zamknięta. Nierzadko zaś sztuka eksperymentalna ociera się​ o dziwactwo. ​

W tym niewielkim pejzażu na motywach Kandynsky’ego starałem się złożyć hołd ekspresjonistom i kolorystom, do których często nawiązuję. Interesująca wydaje się gra barwą i kontrastem, duże, wyraziste plamy farby, zderzenie żółcieni i ugrów z błękitami, wyrazista kreska – to wszystko tworzy przestrzeń mocną i zdecydowaną. Wioska, na którą patrzymy, utraciła już lata swojej świetności, a jednak ktoś wciąż uprawia tu grządki i dba o drzewa. Ziemia wydaje się żyzna, mięsista, łaskawa. ​

Dbałość o szczegół jest zbyteczna. Liczy się siła obrazu. Kilka pochylonych domów, krzywe okna i dachy, spłachetek ziemi – nie zrobiłyby na nas wrażenia, gdybyś zobaczyli je na fotografii lub nawet w realu. Przetworzone artystycznie, podkreślone barwą, wyostrzone kontrastem, stają się nagle interesujące. Chciałoby się sięgnąć po kwiat lub marchew z grządki na pierwszym planie. ​