Trzy – troje – trójca​

Obraz ukazuje trzy postacie stojące obok siebie, otoczone przez pulsujące, geometryczne formy przypominające rozbłyski energii, kosmiczne mandale czy nowoczesne ikony. Każda z figur nosi inne barwy i atrybuty, a jednak razem tworzą jedność – jakby różne aspekty jednej świadomości. Centralna postać, najwyższa, z berłem w dłoni, zdaje się pełnić rolę przewodnika czy nauczyciela. Towarzyszą jej dwie inne – jedna mniejsza, dziecięca, druga bardziej zakryta, w szacie pełnej symbolicznych wzorów.​

Artystycznie dzieło operuje żywą, fluorescencyjną paletą – żółcie, czerwienie, turkusy i fiolety biją światłem, jakby postacie istniały w przestrzeni między snem a rzeczywistością. Geometryczne ornamenty wokół nich przypominają struktury neuronów, kosmiczne anteny albo mistyczne diagramy – nadając całości charakter wizji, w której światło i forma splatają się w jedno.​

Psychologicznie „Trzy – troje – Trójca” to obraz integracji. Postacie mogą symbolizować trzy poziomy psychiki – dziecko (niewinność i potencjał), dorosły (odpowiedzialność i władza), oraz postać zakrytą (intuicja, tajemnica, nieświadomość). Ich współistnienie tworzy pełnię, równowagę. Można też odczytać dzieło jako wariację na temat archetypu Trójcy – duchowej zasady jedności w wielości.​

Obraz pyta: Który z tych aspektów Ciebie dziś przemawia najmocniej – dziecko, przewodnik czy tajemnicza część, której jeszcze nie nazwałeś?