MÓJ GANESHA- 9

Dziewiąta odsłona cyklu „Mój Ganesha” przybiera formę subtelniejszą i bardziej eteryczną niż poprzednie. Postać upleciona jest z pastelowych barw – różu, błękitu i żółci – które nadają jej świetlistości i lekkości. Na ciele i uszach Ganeshy pojawiają się całe struktury – domy, okna, fragmenty architektury, jakby w jego wnętrzu istniało miasto utkane z pamięci i doświadczeń. To Ganesha, który nie tylko chroni, lecz sam jest przestrzenią – świątynią, domem, miejscem wspólnoty.​

Artystycznie praca nawiązuje do klimatu mozaiki i ornamentu. Linie są delikatniejsze, bardziej organiczne, a pastelowe tony łagodzą monumentalność postaci. Rysunek przywołuje skojarzenia z dziecięcym światem snu i bajki, ale też z duchowym obrazem mandali – całości, w której każdy szczegół ma swoje miejsce.​

Psychologicznie ta odsłona symbolizuje integrację wewnętrznych światów. „Miasto” w ciele Ganeshy można odczytać jako nasze wspomnienia, doświadczenia i historie – wszystkie domy, w których żyliśmy, wszystkie przestrzenie, które nas ukształtowały. To przypomnienie, że siła archetypu nie polega na pustce, lecz na zdolności uniesienia własnej przeszłości i dania jej nowej formy.​

„Mój Ganesha” pyta dziś: Czy potrafisz zamieszkać w sobie tak, jak zamieszkujesz ukochane miejsca – z troską, czułością i obecnością?​